Algemeen directeur Kristof Claeys ©IDVK

Het corona-virus sloeg hard toe in een deel van de Korenbloem te Kortrijk dat bestaat uit 2 gebouwen voor residentieel wonen. Naast de Lauwer waar 87 bewoners verblijven en Het Portiek dat 45 bewoners telt, beschikt de Korenbloem ook nog over 3 dagverzorgingscentra en 40 assistentiewoningen. De dagverzorgingscentra werden verplicht gesloten en al het zorgpersoneel werd ingeschakeld in het WZC.

Algemeen directeur Kristof Claeys volgt de toestand met argusogen op : “De assistentiewoningen blijven tot op vandaag, op 1 bewoner na, vrij van COVID. Het Portiek werd na de testcampagne volledig negatief verklaard, geen enkele bewoner is positief getest. In de Lauwer sloeg het virus wel hard toe. Het begon op afdeling Louis Robbe, 2de verdieping, en maakte daar enkele slachtoffers. Ondanks onze harde inspanningen konden we de andere leefgroepen niet van het virus vrijwaren. Helaas volgde de afdeling Peter Benoit en momenteel ook ‘t Schrijverke. Beide leefgroepen zijn in isolatie gezet. Ondertussen zijn in totaal 10 bewoners door COVID of met een vermoeden van COVID-overleden wat een hele zware tol is. Een 10-tal medewerkers liep eveneens een besmetting op. Een 10-tal medewerkers liep eveneens een besmetting op. Gelukkig waren er velen, net zoals bij andere bewoners, die geen symptomen hadden. Maar de angst is groot.

Onze medewerkers en leidinggevenden zetten zich enorm hard in om het wonen voor de bewoners zo normaal mogelijk te houden. Doch voor bewoners, familie en medewerkers is het een harde, zware tijd. Alle richtlijnen worden gevolgd en ook het beschermingsmateriaal is voorhanden. In de Lauwer wordt gewerkt met witte pakken en in tegenstelling met het Portiek ook in isolatie. Dit is een heel ander leven dan dat we gewoon zijn, een heel ander leven dan dat we willen, een leven dat veraf staat van het DNA van de Korenbloem. Dit DNA met de kernwaarden huiselijkheid, gezelligheid en zinvolle dagbesteding is op vandaag in de Lauwer, een moeilijk te bereiken doel.

Dagelijks om 11u zingen we samen met familie, medewerkers, vrijwilligers en bewoners “kom dichterbij” in de tuin en aan de voorkant van het WZC. De bewoners staan achter glas en inb de tuin we bewaren we de social distancing door verspreid te staan. Zo tonen we tonen we onze verbondenheid. Deze verbondenheid, het begrip van familie en bewoners, is een hart onder de riem en versterkt ons in de verdere inzet om onze bewoners gezond te houden. Er is op vandaag een positieve evolutie maar het blijft een harde tol, een te harde tol.”

Reportage : IDVK